Liefde vinden na je mid-40e: wat als het niet meer vanzelf gaat?
Misschien is het naïef geweest. Dat idee dat liefde altijd weer een mogelijkheid zou blijven, hoe vaak je ook struikelde. Maar ergens onderweg, tussen het loslaten en opnieuw proberen, lijkt de rek eruit. Je bent inmiddels halverwege veertig of in de vijftig. En de vraag duikt op: wat als dit het is, geen groots nieuw begin meer, maar gewoon… jij, hier, zonder een ‘samen’?
Leven na een relatiebreuk: oké zijn met alleen zijn
Het is geen drama. Er vallen geen glazen op de grond, er wordt niets verscheurd. Het is eerder een stille constatering, een soort nuchterheid die langzaam in je systeem zakt. Je hebt liefgehad, je hebt verloren, je hebt misschien een gezin gesticht. En ergens is dat idee dat liefde altijd vanzelfsprekend bij het leven hoort, een beetje geslonken. Niet omdat je nu een muur om je hart hebt gebouwd waar niemand meer doorheen komt, maar omdat je merkt dat het verlangen naar ‘meer’ is afgevlakt. De nieuwsgierigheid is minder vanzelfsprekend geworden. En eerlijk? Je bent eigenlijk best oké zo. Je hebt je leven prima voor elkaar, en er is geen gedoe.
Omgaan met alleen zijn: wennen aan jezelf
Misschien ben ik zelf ook wel te nuchter geworden, begin ik te wennen aan het alleen zijn. Voel ik eindelijk sinds lange tijd rust. Sta ik steviger in mezelf dan ooit. Ik geloof nog steeds in de liefde, maar sta ik er nog voldoende voor open? Heb ik nog de puf om er energie in te steken?
Ruimte maken voor verlangen: open blijven na teleurstelling
Toch blijft er iets schuren. Want ook als het verlangen niet meer schreeuwt, fluistert er soms iets op de achtergrond. Niet zozeer het gemis van een ander, maar het verlangen naar opnieuw geraakt worden. Gezien worden, zonder oordeel. Je verbonden voelen. Het gevoel van samen, iemand die op je wacht.
En misschien is dat precies waar het om draait: niet of de liefde nog komt, maar of jij jezelf toestaat om open te blijven, ook als het niet meer vanzelf gaat. We noemen dit ook wel zelfcompassie, de kunst om zacht te blijven voor jezelf, ook als het leven niet aan je verwachtingen voldoet.
Je hart volgen, ook als je niet weet waarheen
Dus laat die vraag of de liefde nog komt maar even liggen. Richt je liever op waar je hart echt naar verlangt, nu. Dat mag onzeker zijn, dat mag langzaam gaan. Misschien is ruimte maken voor dat kleine verlangen, hoe zacht het ook klinkt, al genoeg. Voor nu.
Je weer veilig gaan voelen in de liefde en er weer in durven vertrouwen? Klik hier om te kijken naar mijn aanbod wat jou daarbij kan helpen.