Durf te kiezen voor jezelf: over loslaten en ruimte maken voor wat echt bij je past
Er is een waarheid waar we vaak liever omheen dansen: soms is degene aan wie we ons het hardst vastklampen, precies degene die ons het meest belemmert. Misschien omdat we hopen, omdat we dromen, of omdat we denken dat als we maar hard genoeg ons best doen, het wel zal werken. We vooral de ander moeten laten voelen dat we volledig zijn toegewijd, en het veilig bij je is. Maar… werkt het echt?
Laat degene los om wie jij geeft, zodat je degene kunt ontmoeten die om jóú geeft.
Het klinkt bijna tegenstrijdig, toch? Want je geeft om die ander. Misschien heb je zoveel energie, tijd en liefde gestopt in de relatie, zoveel van jezelf gegeven, dat het voelt alsof opgeven geen optie is. Maar als jij steeds harder probeert, terwijl de ander alleen maar achterover leunt, ben je langzaam jezelf aan het verliezen. Het is als trekken aan een dood paard. Hoeveel je ook geeft, er komt niets terug.
De illusie van ‘de juiste persoon’
Soms verlangen we zo intens naar iemand, omdat we geloven dat zij de ontbrekende puzzelstukjes van ons geluk in handen hebben. Iets in jou zegt dat dit ‘m is. Maar wat als die persoon eigenlijk helemaal niet bij je past? Het verlangen kan groot zijn, maar het betekent niet dat diegene goed is voor jou. Hoe meer je probeert iets te forceren, hoe meer je je afsluit voor wat echt bij je past.
Ooit bevond ik mij in een relatie waarin ik te lang teveel van mezelf heb gegeven. Zoveel dat het mij heeft uitgeput. Het gevolg was dat ik mij tijdens die relatie steeds meer verlaten voelde. Niet omdat de ander mij had verlaten maar omdat ik mezelf had losgelaten. Ik probeerde de leegte in mij op te vullen met iets wat buiten mezelf lag. Ik ging concessies doen die niet in lijn stonden met wie ik ben. Achteraf besefte ik dat het niet ging om het verlies van de ander maar om het verlies van mezelf. Dat was de pijn die het diepst raakte.
Hoe herken je wie écht bij je past?
De mensen die bij je passen, voelen als thuiskomen. Je hoeft je niet anders voor te doen. Het voelt niet alsof je steeds harder moet werken om liefde, aandacht of erkenning te verdienen. Ze kiezen voor jou, net zoals jij voor hen kiest. Die keuze is wederzijds, moeiteloos, in balans, gelijkwaardig.
“Maar wat als ik loslaat en niets beters terugkomt?”
Dit is een van de grootste angsten: dat als je loslaat, je met lege handen achterblijft. Maar bedenk dit: wat als die lege handen precies zijn wat je nu nodig hebt? Ruimte maken om vast te pakken wat wel goed voelt.
Loslaten gaat niet over opgeven; het gaat over kiezen voor wat jouw leven de juiste richting geeft. Het gaat over kiezen voor jezelf en loslaten wat niet meer dient.
Laat los, maak ruimte, kies voor jezelf
Hoe meer energie je stopt in iets dat niet werkt, hoe meer je jezelf afsluit van wat wel bij je past. Het vraagt moed om een relatie, vriendschap of band los te laten. Maar dat is precies wat loslaten is: jezelf toestaan te groeien, om te ontdekken wat wél klopt. Een fase afsluiten om een nieuwe tegemoet te gaan.
Aan wie of wat houd jij je vast, terwijl het je misschien niet verder helpt? En wat zou er gebeuren als je durft los te laten? Misschien is het tijd om ruimte te maken voor degene die al die energie ook in jóú wil steken.